Pierwsze osobniki psów tej rasy możemy podziwiać na obrazach i rysunkach autorstwa Franza von Defreggera już w XVII wieku. Przedstawione osobniki można uważać za protoplastów rasy alpejski gończy. Kolejne psy, które spełniałyby dzisiejsze standardy rasy, zostały przedstawione w książce pt. „Eine Orientreise im Jahre 1881” autorstwa arcyksięcia Rudolfa, który opisywał towarzyszących mu zawodowych myśliwych z 14 psami, nazywanymi przez nich „Dachseln”.

W rudawach Saksońskich w Annaberg hodowano jamnikogończe, których pochodzenie dokumentowano w księdze hodowlanej, która zaginęła w trakcie trwania I wojny światowej. W tym czasie kilku hodowców prowadziło również swoje hodowle na terenie Austro–Węgier
i Rudawach czeskich. Myśl o zapoczątkowaniu powstania klubu rozpowszechnili Franz Schmatz w gazecie „St Hubertus” oraz Otto Grashey w gazecie „Der Deutsche Jäger”. Otto Grashey pisał o jamnikogończych następująco: „Już wielokrotnie na łamach naszego pisma pisaliśmy,
że w naszych bawarskich i austriackich górach istnieje odmiana psów stanowiąca formę przejściową pomiędzy posokowcem i jamnikiem, która doskonale nadaje się do polowania w wysokich górach”. Z kolei prof. Georg Grünbauer, umieszczał w dostępnych mu czasopismach o tematyce łowieckiej i leśnej nawoływania do utworzenia klubu rasy.

Nazwę „jamnikogończy” nadali Otto Greashey wraz z Ludwigiem Beckmannem w 1886 roku. Nazwa nie miała wskazywać na mieszańce właściwych psów gończych i jamników, na co wskazywałby wspólny człon w nazwie obydwu ras (w bezpośrednim
tłumaczeniu Dachschund = jamnik i Dachsbracke = jamnikogończy). Nazwa ta miała uwidaczniać fakt, że jamnikogończe to forma przejściowa między jamnikami i psami gończymi, a jednocześnie samodzielna, odrębna rasa psów użytkowych.

Klub rasy powstał 15 marca 1886 roku w Monachium i nazwano go Międzynarodowym Klubem Jamnikogończych.

Członkowie–założyciele pochodzili z Bawarii, Austrii, Węgier i Czech . Pierwsze walne zgromadzenie członków, zorganizowane 27 września 1886, ustaliło zasady hodowli czystej rasy i warunki przeprowadzania prób użytkowych. W 1908 roku klub został
rozwiązany, a miłośnicy rasy stracili ze sobą kontakt. Po dwóch latach, na wystawie myśliwskiej w Wiedniu 11 czerwca 1910 r., powtórnie założono Klub Dachsbracke z siedzibą w Kartynii, która stała się centrum hodowli psów tej rasy. Mieściła się w Lavanttal hodowla o nazwie Pernerhof, którą prowadził prezes klubu, August Baumann. Rozwój klubu był bardzo dynamiczny. Jeszcze tego samego roku uchwalono
statut rasy, zawierający regulaminy dotyczące zasad hodowli (wpisywania do księgi rodowodowej wszystkich przedstawicieli rasy), oceny użytkowości psów oraz listę sędziów mogących oceniać alpejskie gończe. W 1913 r. klub liczył już 200 członków. Dynamiczny
rozwój klubu zniweczyła I wojna światowa, zginęło wiele osób, a część materiału genetycznego przepadła bezpowrotnie. Po zakończeniu wojny ocalało 40 członków klubu. Pomimo wojny wznowiono pracę klubu i rozpoczęto jego odbudowę. Po pięciu latach zwołano walne
zgromadzenie (08.09.1919), natomiast w 1920 roku pojawiło się pierwsze zestawienie rocznej pracy klubu. W wyniku upadku Austro–Węgier klub został przeorganizowany i podzielony na regionalne oddziały, stało się to w 1923 roku. Ważną datą dla jamnikogończych okazał się rok
1931 – dnia 16 kwietnia klub wystąpił do Związku Kynologicznego w Austrii o umieszczenie „Alpenländisch–Erzgebirge–Dachsbracke” w grupie posokowców. Gdy Austria została przyłączona do Rzeszy Niemieckiej, zmarł August Bauman. Przed śmiercią zdążył wydać
książkę pt. „Die Alpenländische Erzgebirgler Dachsbracke”. Druga wojna światowa kolejny raz zablokowała pracę klubu. W 1941 roku zaprzestano publikacji corocznych raportów z pracy klubu, a oddziały czeski, jugosłowiański i bawarski zostały rozwiązane. W 1945 r.
reorganizacją i odbudową zajął się Max Zernatto. W 1961 roku został przeprowadzony 100 konkurs użytkowości, a w 1975 roku zmieniono nazwę rasy na Alpenländischer Dachsbracke i FCI uznało alpejskiego gończego za austriacką rasę. Tego samego roku odbył się też 200 test użytkowości. Do 1978 roku zapisano do księgi rodowodowej około 6500 przedstawicieli psów tej rasy. Rozwój i prace nad austriacką rasą doprowadziły do obchodów setnej rocznicy powołania Klubu Dachsbracke w 1996 roku. Kolejną rocznicę – 125– lecie klubu – obchodzono by w 2021 roku, lecz ze względu na pandemię obchody przełożono na 2022 r. W całej Europie powstały kluby rasy, które dbają o utrzymanie doskonałych walorów użytkowych alpejskich gończych po dziś dzień.